ωـلامَـتے اوכּ پسری ڪِہ رگــ נωـتـشُو زَנ .../

واωــِہ آخـريـכּ بــآر بـہ عشقِش زَنگـ زנ بگـِہ נوωــِش נآره

 .../ امـّـا يـہ خــانُومے گفـتــ :

مُشترڪ مـُورנ نظـَر נر حـآل مُڪالمـِہ مے بآشَـנ (!)

پیداست هنوز شقایق نشدی
زندانی زندان دقایق نشدی
وقتی که مرا از دل خود می رانی
یعنی که تو هیچ وقت عاشق نشدی
زرد است که لبریز حقایق شده است
است که با درد موافق شده است تلخ
عاشق نشدی وگر نه می فهمیدی
پاییز بهاریست که عاشق شده است

....از کوچه بهاری حضورت که می گذرم

....خزان تنهاییم به پایان می رسد

....خنکای نسیم بودنت صورت احساسم را نوازش می دهد

....به آسمان که می نگرم ابرهایی می بینم به سپیدی روحت

و

....از پنجره کلبه آرزوهایم

....نوری می تابد به درخشش نگاهت

.....دستان دردهایم را که به سویت دراز می کنم

....قاصدکی نشسته بر بال باد از عشقت برایم پیام می آورد

....و مادر مهربان یادت کودک درونم را در بر می کشد

آه کاش بشود که همیشگی شویم

anghadr nazat ra kharidam

ke geran shodi va vasam digar naresid

s